Podziel uczestników na grupy, przy czym każda grupa powinna pracować w zespołach po trzy osoby, ponieważ pytania quizowe mogą być dość trudne. Każdy zespół ma 15 minut na rozwiązanie quizu (część grup może otrzymać quiz numer I, a druga część - quiz numer II; można też każdej grupie dać do rozwiązania oba quizy, jeśli pozwala na to czas trwania warsztatów). Uczestnicy mogą szukać informacji w sieci. 

Następnie sprawdźcie odpowiedzi. Prowadzący powinni być zaznajomieni z tematyką quizów, aby prowadzić dyskusje i udzielać wyjaśnień w razie potrzeby.

Na koniec zwycięzcy otrzymują symboliczną nagrodę.

Kryzys klimatyczny dotyka cały świat. Politycy i naukowcy zgodzili się w Paryżu w 2015 roku, aby ograniczyć globalne ocieplenie do poziomu znacznie poniżej 2 stopni Celsjusza (dążenie do ograniczenia ocieplenia do 1,5 stopnia Celsjusza), co staje się coraz trudniejsze do osiągnięcia. Państwa, jednostki i gospodarka powinny wspólnie przyczynić się do niezbędnych zmian! Ale jaka jest sytuacja teraz? Ile osób zamieszkuje Ziemię? Gdzie żyją? Kto emituje najwięcej gazów cieplarnianych na świecie? Jak rozkładane są bogactwo i ubóstwo? Oto zagadnienia, które spróbujemy wspólnie odkryć w tej grze.

Prowadzący rozdaje nazwy kontynentów/regionów uczestnikom, każdy znak powinien być trzymany przez 1 osobę. Ci, którzy trzymają znaki, symbolizują kontynenty/regiony. Uczestnicy powinni teraz znaleźć różne kontynenty/regiony na mapie świata. Wyjaśnij, że mimo, że geograficznie największa część Rosji znajduje się na kontynencie azjatyckim, ekonomicznie jest bardziej podobna do krajów europejskich, a 94% populacji Rosji żyje w europejskiej części kraju. Dlatego Rosja i Europa tworzą jeden region w tej grze.

Część 1: Rozkład populacji światowej

W pierwszej części gry uczestnicy odwzorowują rozmieszczenie ludności na kontynentach/regionach, aby reprezentować światową populację i miejsca, w których żyją ludzie.

• Najpierw zapytaj uczestników, ile osób mieszka na Ziemi. Jeśli potrzebują pomocy, możesz naprowadzić ich pytaniami o populację ich kraju lub kontynentu.
• Gdy uczestnicy podadzą swoją propozycję, porównajcie ją z rzeczywistą liczbą ludności świata, odwołując się do tabeli populacji.
• Następnie policzcie uczestników i wspólnie obliczcie, ilu milionom ludzi odpowiada każdy z nich. Aby to zrobić, podzielcie całkowitą populację świata przez liczbę uczestników w grupie. Wszyscy razem reprezentują globalną populację.
• Poproś uczestników, aby ustawili się przy różnych kontynentach w taki sposób, by jak najdokładniej odwzorować rzeczywisty rozkład ludności na świecie.
• Gdy wszyscy zajmą swoje miejsca, uczestnicy na każdym kontynencie obliczają, ilu mieszkańców symbolizują. Następnie odczytajcie na głos rzeczywistą liczbę ludności na danym kontynencie, korzystając z tabeli populacji.
• Po tej części niektórzy uczestnicy powinni zmienić swoje położenie, aby poprawnie przedstawić rzeczywistą liczbę ludności na poszczególnych kontynentach.

Runda refleksji: Co było znane? Co było zaskakujące?

Część 2: Rozkład emisji CO2

• Każdy uczestnik otrzymuje jedną „chmurę”, która symbolizuje udział w globalnych emisjach CO₂. Aby określić dokładny udział emisji przypadający na jednego uczestnika, należy odwołać się do tabeli rozkładu emisji CO₂. Wszystkie chmury razem odpowiadają 100% światowych emisji.
• Następnie uczestnicy umieszczają swoje chmury obok odpowiednich kontynentów/regionów, odzwierciedlając w ten sposób przypuszczalny rozkład emisji CO₂ na świecie.
• Gdy wszyscy będą zadowoleni z rozmieszczenia chmur, „populacja” (uczestnicy) wraca na swój kontynent.
• Następnie uczestnicy obliczają, ile emisji produkują na swoich kontynentach. Na tym etapie wciąż można dokonać korekty i ponownie rozdzielić chmury.
• Na zakończenie porównuje się przypuszczenia uczestników z rzeczywistym rozkładem emisji przedstawionym w tabeli. Jeśli to konieczne, chmury są ponownie rozmieszczane, aby jak najdokładniej odwzorować rzeczywisty podział światowych emisji CO₂ na poszczególne kontynenty/regiony.

Runda refleksji: Przykłady punktów do dyskusji: Co mają wspólnego globalne emisje CO2 z kryzysem klimatycznym i ochroną klimatu? Jaki jest związek między populacją a emisjami? Jakie są powody, dla których niektóre kontynenty/regiony produkują mniej, a niektóre więcej emisji gazów cieplarnianych? Jak dane odnoszą się do naszego stylu życia? Gdzie odbywa się produkcja naszych dóbr konsumpcyjnych?

Część 3: Rozkład bogactwa i ubóstwa

• W ostatniej rundzie każda grupa powtarza, który kontynent reprezentuje i ilu ludzi symbolizuje.
• Każdemu uczestnikowi wręcza się kartkę papieru wraz z kawałkiem czekolady, który symbolizuje udział w światowym PKB. Aby określić dokładny udział, należy odwołać się do tabeli przedstawiającej rozkład bogactwa/ubóstwa na świecie (należy podzielić światowe PKB na liczbę uczestników). Całość rozdanej czekolady odpowiada globalnemu PKB. Zaznacz, że czekolady nie można jeszcze zjeść.
• Podobnie jak w poprzedniej rundzie, uczestnicy umieszczają swoje kawałki czekolady obok oznaczeń kontynentów/regionów zgodnie z tym, jak ich zdaniem bogactwo i ubóstwo są rozdzielone na świecie.
• Gdy wszystkie kontynenty otrzymają swoje przydziały, mieszkańcy poszczególnych regionów podają: Ilu ludzi reprezentują; Ile emisji przypada na ich kontynent; Ile kawałków czekolady otrzymali i jaki to udział w światowym PKB.
• Następnie porównuje się przypuszczenia uczestników z rzeczywistymi danymi z tabeli PKB.
• Jeśli to konieczne, kawałki czekolady są ponownie rozdzielane, aby wiernie odzwierciedlić rzeczywisty podział światowego bogactwa.
• Na zakończenie mieszkańcy kontynentów dzielą się czekoladą przypisaną do ich kontynentu/regionu. Mogą ją teraz zjeść.

Runda refleksji: Czy każdy miał kawałek czekolady? Czy smakował dobrze? Ile kawałków miał każdy? Jak to jest mieć wystarczająco dużo lub nie mieć wcale? Jakie są Twoim zdaniem powody nierównego rozkładu emisji i bogactwa? Co powinno się zmienić, aby uczynić świat bardziej sprawiedliwym?

Francuska powieściopisarka graficzna Emma publikuje komiksy na istotne tematy społecznie od 2017 roku. W swojej książce na temat zmian klimatycznych inteligentnie porusza związek między kryzysem klimatycznym, a sprawiedliwością społeczną i globalną.

Przed rozpoczęciem prowadzący wprowadza uczestników w pojęcie sprawiedliwości klimatycznej. Następnie grupa dzieli się na dwie. Każda grupa otrzymuje jeden komiks i dyskutuje, w jaki sposób porusza on kwestię sprawiedliwości/niesprawiedliwości. Następnie uczestnicy w swoich grupach zastanawiają się, co można zrobić, aby zatrzymać niesprawiedliwość. Każda grupa zapisuje swoje pomysły na papierze.

W trzecim kroku obie grupy dzielą się, o czym były ich komiksy oraz przedstawiają pomysły na pozytywną transformację.

Źródło: Emma (2021), Ein anderer Blick auf den Klimawandel, 62-63, 71

Krok 1: Osoba prowadząca pokazuje zdjęcie Grety Thunberg (M6) i pyta uczniów, co wiedzą na jej temat. Jest aktywistką klimatyczną ze Szwecji, która zaczęła demonstrować, sama, przed szwedzkim parlamentem, aby stawić czoła kryzysowi klimatycznemu – jej protest przerodził się w światowy ruch Fridays for Future.

Krok 2: Osoba prowadząca wyjaśnia, że Greta Thunberg jest tylko jedną z wielu młodych ludzi na całym świecie, którzy walczą o sprawiedliwość klimatyczną i działania na rzecz ochrony klimatu.

Krok 1: Uczestnicy formują małe grupy. Osoba prowadząca daje każdej grupie profil jednego aktywisty klimatycznego (M7) oraz kopię arkusza roboczego (M8).

Krok 2: Osoby przedstawione w tych materiałach jako przykłady aktywizmu klimatycznego to:

• Adenike Oladosu, Nigeria
• Vanessa Nakate, Uganda
• Marinel Ubaldo, Filipiny
• Ridhima Pandey, Indie
• Amariyanna ‘Mari’ Copeny, USA
• Helena Gualinga, Ekwador
• India Logan-Riley, Aotearoa (Nowa Zelandia)
• Neeshad Shafi, Katar

Uwaga: Istnieje tak wielu aktywistów klimatycznych, że wybór kilku jako przykładów zawsze będzie procesem nieco arbitralnym. Głównym kryterium, które kierowało naszym wyborem, była różnorodność osób z różnych części świata. Osoba prowadząca może oczywiście dodać innych aktywistów do listy zamiast, lub oprócz tych, których wybraliśmy. Można uwzględnić aktywistę z własnego kraju.

Krok 3: Osoba prowadząca prosi grupy o zbadanie kampanii prowadzonych przez wybranego aktywistę w celu walki z kryzysem klimatycznym oraz kraju, w którym aktywista się wychował. Jeśli umiejętności cyfrowe uczniów i znajomość języka są na wystarczająco wysokim poziomie i uczestnicy mają odpowiedni sprzęt, mogą przeprowadzić własne badania w internecie na temat aktywistów. Mogą dowiedzieć się więcej o tych osobach i sprawach, o które walczą, przeglądając ich profile w mediach społecznościowych i działania (np. na Twitterze lub Instagramie) lub oglądając filmy na YouTube z ich publicznymi wystąpieniami na konferencjach klimatycznych lub przy podobnych okazjach.

Krok 4: Jeśli uczestnicy nie będą w stanie przeprowadzić takich badań lub odpowiedni sprzęt nie jest dostępny, osoba prowadząca może zebrać i wydrukować dodatkowe informacje na temat aktywistów i przynieść na warsztaty, aby uczestnicy mogli je przeczytać i z nimi pracować.

Krok 5: Uczestnicy tworzą krótką prezentację kluczowych faktów na temat aktywistki/aktywisty, nad którą/ym pracowali, oraz innych interesujących odkryć z ich badań. Osoba prowadząca może określić formę, jaką powinna przyjąć prezentacja, lub pozwolić młodzieży stworzyć własne pomysły (na przykład plakat lub prezentacja na komputerze).

Każda grupa przedstawia krótką prezentację (około 5 minut, w zależności od liczby grup), aby opowiedzieć reszcie grupy o swoich najciekawszych odkryciach.

Grupa wspólnie zastanawia się nad warsztatami. Osoba prowadząca może zadać pytania takie jak:

• Co szczególnego mają wspólnego aktywiści, o których dowiedzieliśmy się w prezentacjach?
• Jak się od siebie różnią?
• O co walczą i dlaczego?
• Jak prowadzą kampanie?
• Co szczególnie Cię zaskoczyło/imponowało?
• Jakie aspekty ich działań Cię interesują, a które nie?
• Czy znasz innych aktywistów klimatycznych?

Źródła:

• EduSkills+Reflections (2023): Pracując na rzecz sprawiedliwości klimatycznej – na całym świecie. Strona 7

Grupa dzieli się na dwie i siada w dwóch kręgach naprzeciwko siebie. Wewnętrzny krąg osób reprezentuje teraźniejszość, a zewnętrzny krąg reprezentuje przyszłość.

Zewnętrzny krąg rozpoczyna podróż marzeń. Osoba prowadząca mówi: „Proszę zamknąć oczy na minutę i wyobrazić sobie następujące: Rok 2050, a Ty jesteś mniej więcej 25 lat starszy (dostosuj liczbę lat w razie potrzeby). Świat zmienił się na lepsze, a globalna społeczność (państwa, firmy, społeczeństwo obywatelskie itp.) poradziła sobie z obecnymi wyzwaniami. Żyjemy w zrównoważonym świecie... Świat pracy w dużej mierze przyczynił się do zmiany… Pomyśl, jak został przekształcony, aby pozytywnie przyczynić się do zmian".

Osoba prowadząca prosi wewnętrzny krąg, aby zwrócił się do zewnętrznego kręgu i zapytał, jak się czują w tej roli, a także jak działa gospodarka i świat pracy w tej zrównoważonej przyszłości.

Następnie wewnętrzny krąg jest zapraszany do podróży marzeń: „Proszę zamknąć oczy na minutę i wyobrazić sobie następujące: Żyjesz w dzisiejszym świecie, może trochę w przyszłości. Jasne jest, że świat musi się zmienić, świat pracy i zatrudnienia również. Teraz każdy musi wspierać zmianę. Pomyśl o zmianie, która jest potrzebna już i jak można ją zrealizować".

Krąg przyszłości pyta wewnętrzny krąg, jak się czują, jaką rolę odgrywają w tym scenariuszu, jakie mają zawody i jak to pomaga stworzyć lepszy świat.

Na koniec osoba prowadząca zaprasza uczestników do podzielenia się swoimi doświadczeniami. Moderator (jeden z młodych uczestników) zapisuje marzenia i pozytywne zmiany na flipcharcie. Flipchart może pozostać w pomieszczeniu jako pozytywna inspiracja.